Truba i duh naroda u domaćoj i Džez muzici

Tubači u Srbiji spadaju u najomiljenije muzičke orkestre. Trubači svuda stižu, na proslave, manifestacije. Mnogi od njih su se specijalizovali kao trubači za svadbe i rođendane ali postoje i trubači za sahrane. Veruje se da truba najbolje opisuje duh srpskog naroda i svih naroda koji vekovima žive na ovim prostorima. Ovaj prostor je jedan, zajednički za sve, sa svim lepotama koji u njemu vladaju a kako se narod oseća, najbolje se vidi uz muziku trubača.

U svetu je malo drugačije što se tiče trubačke muzike, pa je truba manje zastupljena nego u srpskim gradovima i selima. U stranoj muzici, truba se najviše koristi u džez muzici, gde ujedno ima i najviše slobode da ispolji svoju melodiju.

Istorija jazz trube počinje na ulicama Nju Orleansa gde su muzički ansambl svirali povodom različitih društvenih događaja. Džez je nastao mešavinom muzike američkih crnaca i evropske muzike. Prvi uticajni kornetista bio je Buddy Bolden koji je ostao upamćen u istoriji džez muzike i po tome što je sakupio i vodio prvi džez bend 1895.

Posle njega uticaj na ime u istoriji džez truba jer Joe King Oliver u čijim je bendu svirao i najpoznatiji džez muzičar svih vremena Louis Armstrong.

Truba u džez muzici isto kao i u srpskoj trubačkoj muzici u stanju je da izrazi emocije, raspoloženje, radost, veselje ali i izmešana osećanja radosti i tuge (kao kad se zovu trubači za ispraćaj u vojsku). Zato su trubači za svadbe, rođendane i krštenja uvek rado viđeni na svakom veselju u našoj zemlji a i inostranstvu gde žive naši ljudi.