Truba je u početku bila dugi cevasti instrument čiji je zvuk bio zapravo strujanje vazduha kroz skoro spojene usne. O trubi i pretečama trube postoje zapisi još iz 14 veke pre nove ere i to u Egiptu.
Iz tog perioda potiču najstariji sačuvani instrumenti, jedan od srebra a jedan od bronze, koji se mogu smatrati pretečama trube. Ovi instrumenti kao i oni koji su kasnije nađeni u različitim kulturama bili su najčešće signalni i ratnički ili su korišćeni u ceremonijalne svrhe.
Rani instrumenti od kojih je današnja truba nastala nisu mogli da sviraju različite tonove, već je preteča trube mogla da svira samo jedan ton. Iz tog razloga su te prve trube pravljenje u različitim varijantama i veličinama kako bi mogli da sviraju različite tonove koji su u stara vremena najčešće označavali određene stvari.
U srednjem veku, oko 15 veka kako bi instrument truba bio što kraći i lakši za nošenje, neko se dosetio da se savije cev i tako dobijamo ono što danas znamo kao trubu.
Od 16 i 17 veka truba već liči na onu kakvu viđamo danas. U u orkestru, truba se prvi put pojavljuje 1.665 godine u jednoj operi Legrencija.
U 19 veku se uvođenjem ventila menja dužina cevi kao i upotrebna mogućnost trube i od tada truba od pretežno vojničkog instrumenta dobija sve više prostora u instrumentalnoj muzici.
Izvor: muzikaklasika.com